Voorjaarstrip naar de rivier met Desmond Spaan

Het eerste uur

Bij aankomst in de buurt van de beoogde stek was het plan om met de drone de omgeving en de stek te bekijken. Het idee was om allereerst te controleren of deze vrij was en te zien of er niet al vissers in de buurt zaten. Maar helaas, technologie kan je soms flink in de steek laten... de drone deed het niet. Geen beelden van boven dus. Dan maar snel de boot het water in en met de benzinemotor op en neer kijken. Helaas, er bleek iets niet goed te zijn in de versnelling van de motor. (Ja, ik weet het, ik had gezegd mij zo goed mogelijk voor te bereiden, maar dit had ik niet voorzien). Dan zat er niets anders op dan verder te gaan met de elektromotor. Dat werd uiteindelijk een tocht van 15 minuten heen. Check! De stek was vrij. 15 minuten terug. Daarbij hadden we in ons achterhoofd dat er over ongeveer anderhalf uur een stormpje zou aankomen en het dan ook donker zou gaan worden. Geen probleem, dit gaan we redden. Ondertussen was, na een telefoontje, de tweede boot al opgepompt en al redelijk goed geladen. Snel nog wat laatste spullen erin gepropt. (Uiteindelijk werd het toch twee keer varen met spullen voor drie man). Toen we eenmaal op het water waren, besloten we dat we bij aankomst eerst de tenten zouden opzetten, zodat alle spullen droog konden staan voor het geval het zou gaan regenen. Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl we nog bezig waren met het vastzetten van de haringen, begon de wind al op te komen. Iets eerder dan gepland, zeiden we nog tegen elkaar. Geen probleem, de rest halen we er later wel op. Maar net op dat moment ging de storm vol los. Flinke hagelstenen, heftig onweer en bliksem, gecombineerd met een zeer harde wind. Je raadt het al: twee tenten vlogen het bos in, de onthaakmat dreef weg op de rivier, de stretchers waren compleet doorweekt en al onze kleding was zeiknat. Wat een lekker begin!

De eerste visdag

Vooraf hadden we al besloten om de eerste nacht niet te vissen.  Dit bleek achteraf een uitstekende keuze aangezien de Garde Pêche ons om 2:30 een bezoekje bracht. No peche de nuit.  Een van de weinige dingen die ik echt begrijp uit de Franse taal en die me altijd bijblijft. Na een minuut of 10 slap ouwehoeren via translate begrepen we eindelijk de exacte vistijden en konden we ons plan daarop aanpassen.

 S’morgens om een uur of 10 begonnen wij met het gereedmaken van de hengels en het zorgvuldig zoeken naar geschikte stekken. Ik besloot om een ondiepe kom voor mijn rekening te nemen, met de overtuiging dat - gezien het warme weer van de week ervoor - de vis zich daarheen had verplaatst voor de paai. De andere 6 hengels werden strategisch over de rivier verspreid. Van onze eigen kant tot aan de vaargeul, om zo de kans op een goede vangst te maximaliseren. De keuze viel op stevige gevlochten lijn, een betrouwbare voorslag van 60 a 70/00e, en een flink stuk lood van maar liefst 180 tot 210 gram. De onderlijnen maakten we van sterk maar soepel gevlochten materiaal van ongeveer 25 cm. Met een anti-tangle sleeve, een gewichtje op 8 cm vanaf de haak, een simpele line aligner, en tenslotte de haak zelf: de special strong maat 4 van CR-tackle.

 De special strong van CR-Tackle stelde zeker niet teleur en bleef na meerdere zware runs van meervallen en karpers vlijmscherp! Het gaf ons een gerust gevoel dat ons materiaal bestand was tegen alles wat de rivier te bieden had. 

 Tegen een uur of 16:00 liep de eerste hengel van de vaargeul af.  Wat volgde was een bizarre run. De vis nam in korte tijd flink wat lijn en gaf zich absoluut niet zomaar gewonnen. Eenmaal in de boot bleek al snel dat deze vis ons flink op sleeptouw zou nemen. Dit werd uiteindelijk de eerste meerval van de sessie, een prachtige start van onze week aan het water.

Oke! Hengel snel terug, flink wat extra voer erbij en weer afwachten. Rond een uur of 20:00 was het opnieuw raak en liep precies dezelfde hengel weer af. Met de adrenaline die door ons lijf gierde en de twijfel of het nu een meerval of karper zou zijn, wist Nick al snel de eerste karper van de sessie in het net te slepen! Een geweldige vangst van maar liefst 16 kg, wat zeker geen slechte start genoemd mag worden.

 Nadat we voor de volgende vis een lootje hadden getrokken, bleek de eer deze keer aan mij te zijn. Mijn beurt voor een potentiële vangst.

Om 21:45, het einde van de vistijd, besloten we - met de Garde Pêche nog altijd in gedachten - de hengels netjes binnen te draaien.  Maar voordat we dat konden doen, sloeg opnieuw een hengel van de vaargeul af.  Een volle fluiter, met flink wat gewicht en meters lijn die in razend tempo werden genomen.  Pff, “meerval,” zei ik nog hardop.  Maar eenmaal voor de kant kregen we zicht op de vis en wisten we zeker dat dit geen

 meerval was. Het bleek een bijzondere spiegelkarper. En toen we de vis in het net hadden, begon uiteraard direct de discussie over hoe zwaar deze zou zijn.  Tijd om de weegschaal erbij te pakken! En met een gewicht van 21,5 kg werd deze eerste vis van de rivier voor mij  ook direct een nieuw persoonlijk record. Een moment om nooit meer te vergeten!

 Mijn week kon eigenlijk niet meer stuk na zo’n geweldige start!

Joey aan zet!

S’avonds rond om de bbq besloten we de wekker om 04:00 te zetten.  De hengels werden zorgvuldig beaasd en uitgevaren, zodat alles perfect klaar zou liggen. Om 5:15 lagen alle hengels op scherp en konden we alleen maar afwachten tot de actie zou beginnen.  Rond 10 uur werd de meerval weer actief, en dit was goed te merken aan de aanbeten die elkaar steeds sneller opvolgden.  Eenmaal onthaakt merkten we direct dat de meerval goed op het voer had gezeten; dit was te zien in de bek en te voelen in de buik. Je voelde duidelijk de 25mm bollen zitten die eerder waren gevoerd. Een fascinerend gezicht en een bevestiging dat onze aanpak werkte.

Door de meervallen heen vissen bleek een gouden zet van Joey. Rond 13:00 uur zagen we de hengeltop ineens krom gaan, en al snel volgde er een trage maar krachtige run.  Direct hadden wij het sterke vermoeden dat dit karper moest zijn.  En ja hoor, Joey kon het net onder zijn eerste karper van de sessie schuiven. Met een indrukwekkende 16,4 kg bleek dit een topper van formaat en tot nu toe het beste gemiddelde gewicht van de sessie.  Een absolute prachtexemplaar en een hoogtepunt voor Joey, die hiermee zijn dag niet meer stuk kon.

 Na dat iedereen een vis had gevangen, had iedereen weer z’n eigen hengels in beheer!   Iedereen kon zich weer richten op zijn favoriete stek en proberen het maximale eruit te halen. De sfeer zat er goed in, en iedereen voelde zich gemotiveerd om door te gaan.

De hengels in de kom hebben al 2 dagen niks opgeleverd, buiten een enkele zeelt om.  Daarom besloot ik deze daar weg te halen. Aangezien alle aanbeten vanaf de vaargeul kwamen, verplaatste ik de hengels naar een plek aan de andere kant van de landtong waar we ons bevonden. Ik legde er twee in de vaargeul en één in een lelieveld bij een andere kom in de buurt van diezelfde vaargeul.  Kort daarna ving Nick een stevige vis net iets onder de 10 kg. Verder bleef het helaas stil tot 20:00, maar toen gebeurde het onverwachte. Een lange run gevolgd door een sprintje van mij door het bos resulteerde in een prachtige hoog gebouwde schub van maar liefst 16,8 kg. Een absolute beauty. Zoals gebruikelijk werd er weer geloot. Nick of Joey?  Ditmaal had Joey het geluk en kreeg hij alle hengels tot zijn beschikking. 

Aangezien wij relatief laat op de avond nog een prachtige vis vingen, besloten wij om de hengels in te laten tot aan het moment dat we zouden gaan slapen.  Om precies 22:00 uur dook er weer een hengel af, ditmaal de verre hengel. Weer een sprint, maar nu van Joey. Hij wist een schitterende spiegel van 16,5 kg over het netkoord te slepen. Het was een plaatje van een vis en een moment om trots op te zijn voor hem. Snel werd de hengel teruggeplaatst, in de hoop op nog een visje in de laatste uurtjes van de avond. 

Om een uur of 01:00 hoorden we ineens een paar losse piepen. We besloten te gaan kijken wat er aan de hand was. Net op het moment dat we opstonden, liep er ineens een hengel vol af.  In volle sprint renden Nick en ik door het bos naar de andere kant van de landtong. De rechterhengel stond compleet krom op de rodpod, wat uiteraard een teken was dat er weer eentje uit de vaargeul beet. Ik pakte de hengel op en gaf deze aan Nick. Maar direct sloeg de twijfel toe.  Had ik wel de juiste hengel gepakt? Op datzelfde moment liep de middelste hengel ook volledig af.  Een dubbelrun op de rivier! Het was pure adrenaline en chaos, maar uiteindelijk wisten we beide vissen binnen te halen.

Twee prachtige schubs waren het resultaat, en de tevredenheid was groot. 

De hoog gebouwde schub van eerder blijft een absoluut hoogtepunt.

En wat te zeggen van de schitterende spiegel van de rivier; die was er ook eentje om nooit te vergeten.